Marta Śleziak – „Klepsydry na tle innych tekstów pożegnalnych”
Wydawnictwo ATUT
premiera: listopad 2018
Marta Śleziak w swoich badaniach językoznawczych ponownie podejmuje się analizy druków ulotnych w pierwszych latach po wojnie. W poprzedniej książce opisywała język afiszy, plakatów i ulotek powstających na Ziemiach Odzyskanych. Jej najnowsza publikacja przybliża czytelnika do spraw ostatecznych: skupiając się na klepsydrach, nekrologach, mowach pogrzebowych i prasowych przekazach dotyczących pogrzebów. Książka, z zasady naukowa, jest fascynującą podróżą w czasie. Autorka drobiazgowo opisuje wygląd i treść klepsydr oraz nekrologów, skupia się również na przekazach propagandowych w mowach pogrzebowych i artykułach prasowych. „Klepsydry…” docenią wszyscy zainteresowani historią Polski i Ziem Odzyskanych, a szczególnie Wrocławia i Dolnego Śląska.
Anna Markowska – „Sztuka podręczna Wrocławia”
ilustracje: Paweł Jarodzki
Wydawnictwo Anex
premiera: styczeń 2019
Kompendium wiedzy o współczesnej sztuce przygotowane w nieoczywistej formie leksykonu. Punktem wyjścia do gawędy o historii sztuki we Wrocławiu są tutaj przedmioty – od radia, które w BWA Awangarda miało promować młodych twórców, przez samochód marki Adler, który od władz otrzymał Eugeniusz Geppert, aż po quasi-ekrany Kazimierza Głaza (odejście książki od tradycyjnej kolejności alfabetycznej, dyskryminującej hasła rozpoczynające się od „W”, jest świadomym zabiegiem, stanowiącym również punkt wyjścia do rozważań o sztuce). Autorka z dużą dozą poczucia humoru, nie szczędząc ironii, przywołuje w anegdotach najciekawsze wrocławskie dzieła sztuki i ich twórców. Jak mówią sami artyści: jeżeli nie umrzesz ze śmiechu, zostaniesz znawcą sztuki Wrocławia.
„Orbis Wratislaviae. Wrocław w relacjach dawnych i współczesnych”
wybór i opracowanie: Krzysztof Ruchniewicz, Marek Zybura
Wydawnictwo Via Nova
premiera: listopad 2018
Książka łączy w sobie kronikę najważniejszych wrocławskich wydarzeń (od XV do XXI wieku), zbiór relacji z podróży do naszego miasta oraz próbę uchwycenia jego niepowtarzalnego genius loci. To fascynujące zestawienie pochwał, także wierszowanych, jakich w swoich listach nie szczędzili Wrocławiowi odwiedzający go i osiedlający się tu na przestrzeni wieków mieszkańcy innych zakątków Europy. Znajdziemy tutaj również naoczne i bardzo osobiste opisy najtrudniejszych chwil w życiu miasta, takich jak Twierdza Breslau, pierwsze lata po wojnie (fragmenty pamiętników Hugona Steinhausa) czy powódź tysiąclecia. Warto przyjrzeć się szczególnie fragmentom, w których niemieckie Breslau opisują słynni Polacy, m.in. Julian Ursyn Niemcewicz i Fryderyk Chopin. Ten pięknie zilustrowany album jest pozycją obowiązkową w biblioteczce każdego lokalnego patrioty.
Jacek Bierut – „Przesieka”
Wydawnictwo J
premiera: listopad 2018
Najnowsza książka wrocławskiego poety i prozaika jest przekrojem jego eseistyki – zarówno tej premierowej, jak i publikowanej wcześniej w czasopismach i internecie. Autor podejmuje rozważania nad kondycją współczesnego pisarstwa. Na szczególną uwagę zasługują teksty prezentujące lokalne życie literackie. Przybliżając czytelnikom twórców związanych z Wrocławiem, książka skupia się zarówno na nazwiskach „wielkich” – Oldze Tokarczuk czy Tadeuszu Różewiczu – jak i na twórcach młodych, wybitnych i wciąż budujących swoją rozpoznawalność. Nie boi się tematów trudnych, potrafi być krytyczny wobec zjawisk, na które nie potrafi się zgodzić. To książka dla wszystkich zainteresowanych najnowszymi wydarzeniami ze świata wrocławskich twórców, trendami i tendencjami we współczesnym pisarstwie, a także dla tych, którzy doceniają piękną polszczyznę i zabawę formą.
Wiesław Hejno – „Mój teatr”
Wydawnictwo ATUT
premiera: listopad 2018
Wspomnieniowe i analityczne eseje Wiesława Hejny przybliżają czytelnikowi świat teatru, a szczególnie chyba najbardziej jego niedocenianej formy, jaką jest teatr lalkowy. Autor – wieloletni wykładowca wrocławskiego wydziału PWST, reżyser i dyrektor Wrocławskiego Teatru Lalek – dzieli się swoimi przemyśleniami dotyczącymi roli aktora, reżysera, twórcy i widza. Prowadzi czytelnika przez historię lokalnych scen i uczelni, często uzupełniając ją opowieściami zza kulis. Szczególnie ciekawa jest część poświęcona różnym aspektom teatru lalkowego: historii, zmian w tworzeniu samych lalek. Autor odpowiada też na pytanie, dlaczego teatr lalkowy w masowej wyobraźni równa się spektaklom dla dzieci. Krótkie formy zawarte w „Moim teatrze” przypadną do gustu miłośnikom teatru – nie tylko lalkowego i nie tylko dla dzieci.
Zebrała: Magda Brumirska-Zielińska
Artykuł pochodzi z zimowego numeru Wrocławskiego Niezbędnika Kulturalnego.
