Zuzana Kakalikova urodziła się na Słowacji. Studiowała grę aktorską na Akademii Sztuk w Bańskiej Bystrzycy, a następnie na Akademii Sztuk Muzycznych i Dramatycznych w Bratysławie. Zainteresowanie ruchem zaprowadziło ją do szwajcarskiej Scuoli Teatro Dimitri. Jest współzałożycielką grupy Compagnie T-d’U, z którą stworzyła spektakle wystawiane w Szwajcarii, Polsce, Czechach, Niemczech, Wielkiej Brytanii, Luksemburgu, Indiach i na Słowacji. Była członkinią zespołu założycielskiego Studia Matejka, które od ośmiu lat prowadzi badania nad ekspresją fizyczną w ramach rezydencji w Instytucie Grotowskiego we Wrocławiu.
Od 2012 roku Kakalikova współpracuje z duetem Sandy Flinto i Pierricka Grobéty. W 2013 roku podczas Biennale w Wenecji pracowała z Romeo Castelluccim, czego rezultatem był spektakl „Ethica – Natura E Origine Della Mente”. W październiku 2016 roku podczas Olimpiady Teatralnej uczestniczyła w warsztatach z Chiarą Guidi (Societas Raffaello Sanzio), zakończonych performensem „Gardło”. W 2017 roku wspólnie z Guillaumarcem Froidevaux Kakalikova przygotowywała adaptację książki „Krótkie wywiady z paskudnymi ludźmi” Davida Fostera Wallace'a. Obecnie pracuje nad nowym projektem solowym.
We Wrocławiu we wrześniu tego roku Kakalikova – zainspirowana twórczością Franceski Woodman, amerykańskiej fotografki aktywnej w latach 70-tych XX wieku – rozwijać będzie swój performerski warsztat, także we współpracy z Alexandrą Kazazou. „Gdy po raz pierwszy zobaczyłam fotografie Woodman, wprawiły mnie w zdumienie. Im bardziej zagłębiałam się w jej dorobek, tym bardziej fascynował mnie jej dramatyczny potencjał” – mówi Kakalikova. Artystka jest performerką z wieloletnim doświadczeniem w pracy teatralnej związanej z fizyczną ekspresją, w której bada język ciała oraz jego zdolności komunikacyjne. Efekty swojej pracy zaprezentuje na koniec rezydencji.
W trakcie rezydencji Kakalikova poprowadzi także warsztaty dla kobiet „Czy jestem na zdjęciu?”. Silny związek Woodman z kobiecym ciałem, z nagością, która znika i staje się nieodłączną częścią obrazu, rodzi, jej zdaniem, pytania. Zainspirowana estetyką fotografii, artystka badać będzie możliwość przekształcenia zdjęcia w scenę. W trakcie ćwiczeń uczestniczki spróbują wykreować wspólną wrażliwość, otwartość i świadomość wobec danej przestrzeni, a także wypracować indywidualny sposób ekspresji.