Technologie nas stresują, i nie chodzi tylko o momenty kiedy „coś nie działa” podczas telekonferencji. Nawet kiedy się do tego nie przyznajemy, podczas pracy zdalnej trudniej jest zrobić sobie przerwę, większym wyzwaniem jest odczytywanie emocji współpracowników i współpracowniczek, a poziomy energii w grupie wydają się być zupełnie poza naszą kontrolą.

W trakcie spotkania porozmawiamy o tym, jak budować w sobie odporność na dystrakcję i kształtować lepsze nawyki cyfrowe w pracy (i nie tylko). Dowiecie się jak  zadbać o siebie i swój zespół wprowadzając drobne zmiany do sposobów prowadzenia spotkań, konfiguracji smartfona czy laptopa.

Kamil Śliwowski – trener i animator edukacji medialnej i cyfrowej, w szczególności dot. prawa autorskiego, otwartych zasobów i bezpieczeństwa w sieci. Ponad dekadę działał w ruchu na rzecz otwartych zasobów wiedzy i kultury Creative Commons, prowadząc działania edukacyjne zarówno w Polsce jak i międzynarodowo. Od kilkunastu lat związany z trzecim sektorem, współpracuje z fundacjami Panoptykon i Szkoła z Klasą, blogiem Sektor 3.0, tworzy newsletter poświęcony nowoczesnej edukacji na otwartezasoby.pl. Najbardziej lubi uczyć się poprzez uczenie innych.

Masz poczucie, że czas przecieka Ci przez palce? Że przytłacza Cię lista zadań, liczba maili w skrzynce lub bierzesz sobie na głowę więcej niż jesteś w stanie zrobić?

Webinar Bożeny Kowalkowskiej pozwoli Ci zobaczyć siebie i swoje sprawy w szerszej perspektywie i wyciągnąć wnioski, które służą samoświadomości i wzmacniają potrzebę i chęć zmiany!

Na spotkaniu nauczysz się, jak tworzyć listę zadań, dzięki umiejętnemu prowadzeniu kalendarza. Dowiesz się jakie zasady przydają się podczas planowania spotkań i jak dbać o zrównoważoną komunikację. Zrozumiesz też, jak odkryć swój najbardziej komfortowy rytm oraz jak znajdować czas na ważne zadania w natłoku miliona małych spraw. Do tego poznasz dwie zasady, z których warto korzystać podczas pracy oraz sposób na regułę, która wytrąca z równowagi.

I najważniejsze – porozmawiasz o tym, jak w natłoku codziennych spraw, znaleźć czas dla siebie, na własne potrzeby, rozwój oraz małe i duże przyjemności!

Bożena Kowalkowska – prowadzi wykłady, warsztaty oraz konsultacje indywidualne dotyczące planowania i organizacji pracy i życia codziennego. Jak sama mówi: odzyskuje czas.

Zależy Ci na bezpieczeństwie Twojej organizacji? Wierzysz, że zrównoważenie rozwoju to jedyny słuszny kierunek? Masz dość wyzysku oraz inwigilacji? Na tym webinarze zapoznasz się z tajnikami zwiększania poziomu bezpieczeństwa wewnątrz swojej organizacji. Nauczysz się dobierać ekologiczne i etyczne narzędzia, alternatywy wobec technologii głównej nurtu, na które większość z nas została skazana w związku z pandemią.

Rozwój technik komputerowych doprowadził do wytworzenia nowego środowiska technicznego, które staje się integralnym elementem środowiska naturalnego. W wyniku tej ekspansji przestrzeń naturalna drastycznie się kurczy, a przemiany te pchają nas prosto w ramiona katastrofy ekologicznej, dehumanizacji, standaryzacji i mechanizacji.

Wraz ze strukturami Sieci, w ramach których się poruszamy, uległy zmianie również formy wytarzanych informacji, które stają się coraz tańsze w produkcji i dystrybucji. Wyeliminowało to bariery, które funkcjonowały wcześniej jako filtry motywacyjne do tworzenia wysokiej jakości i dokładnych treści. Dzisiaj każdy może stać się twórcą, ale czy nie powinniśmy zacząć się zastanawiać nad słusznością oraz wartością materiałów pojawiających się w Sieci, oraz ich wpływu na środowisko naturalne?

Brzmi groźnie, ale nie martw się! Jest nadzieja – wystarczy, że zaczniemy poruszać się po Sieci w sposób świadomy.

Joanna Murzyn – projektantka rozwiązań holistycznych, opartych na założeniach zrównoważonego rozwoju, aktywistka, inicjatorka sieci Radicalzz, która bada wpływ technologii informacyjno-komunikacyjnych na człowieka oraz środowisko. W ramach swojej działalności zrzesza i współpracuje ze społecznością radykalnych marzycieli, polofuturystami, którzy wspólnie przeprowadzają akcje społeczne oraz projektują i wdrażają narzędzia umożliwiające bardziej świadome poruszanie się po sieci.

Dzięki wykorzystaniu odpowiednich metod i narzędzi z obszaru UX, osoby pracujące w sektorze kultury mogą lepiej zrozumieć swoich odbiorców i razem z nimi wypracować optymalne oraz wartościowe doświadczenia. Na warsztacie dowiesz się, jak można wykorzystywać elementy procesu UX i narzędzia w waszej codziennej pracy. Posłuchasz też o tym, jak badać grupę docelową, wyciągać wnioski z badań i mapować doświadczenia odbiorców, by znaleźć luki, które warto usprawnić. Na webinar zapraszamy osoby, które prowadzą projekty i są odpowiedzialne za wdrożenie pomysłów; mają bezpośredni kontakt z grupą odbiorców; koordynują wydarzenia; mają wpływ na kształt inicjatyw i programu. 

Warsztaty będą składać się z następujących części:

• Proces UX
• Badania – cz. 1 (wywiady i ich analiza)
• Badania – cz. 2 (testy użyteczności)
• Przydatne narzędzia do współpracy online
• Mapa ścieżki użytkowniczek i użytkowników

Aga Naplocha – na co dzień projektuje, koduje, szkoli i pracuje jako visual designer i front-end developer w Adobe. Prowadzi inicjatywę The Awwwesomes, w ramach której organizuje i prowadzi szkolenia, konferencje np. Elementarz UX i tworzy treści edukacyjne na swoim Instagramie @theawwwesomes. Po godzinach nagrywa kursy na Skillshare np. podstaw kodowania stron www. Przydatne linki, treści i historie wysyła w swoim newsletterze „UX-owa zupa instant”.

Jessika Tomczyk – Junior UX Designer. Zdobywa doświadczenie w Infinity Group, która współpracuje z partnerami z całego świata. Obecnie pracuje nad projektami z branży farmaceutycznej, filmowej i budowlanej. Po pracy zdobywa wiedzę z zakresu Service Design i Motion Design. Prywatnie miłośniczka roślin i podróży. Ostatnią książką jaką przeczytała jest „Ukryty geniusz zwierząt”, którą gorąco poleca.

Jesteśmy w momencie przejścia. Jak czytać go przez aktualne trendy? Czy przechodzimy przez szalony karnawał i fiestę czy za rogiem czeka już deprecha i kryzys? Co wyłoni się w postcovidowej rzeczywistości i jak w związku z „New World Disorder” mogą wyglądać możliwe scenariusze przyszłości w sektorze kultury?

Szerokie spojrzenie na aktualne trendy może nie tylko pomóc zrozumieć postcovidowy krajobraz, w którym wszyscy się znaleźliśmy, ale także zachęcić do  eksploracji tego, co nadchodzi. To także pierwszy krok do prototypowania możliwych przyszłości w kulturze. A te rysują się intrygująco – od metaversum i hybrydowego świata po tworzenie wspólnoty i praktyki regeneracyjne. Wykład będzie zaproszeniem do zmapowania tych przyszłości przez pryzmat trendów.

Monika Borycka – trendresearcherka, pasjonatka future studies i analityczka innowacji technologicznych. Ma trzynaście lat doświadczenia w mediach digitalowych największych ogólnopolskich stacji telewizyjnych, gdzie zajmowała się m.in. trendwatchingiem, analizą i wdrażaniem innowacji. Założycielka TrendRadar, pod szyldem którego przybliża wiedzę o trendwatchingu. Wykładowczyni (UJ, SWPS, AGH), opiekunka merytoryczna studiów Trendwatching & Future Studies na AGH. Posiada doświadczenie w realizacji różnych projektów indywidualnie i w partnerstwie w zakresie opracowania i prowadzenia warsztatów oraz szkoleń, tworzenia raportów trendowych i analitycznych, planowania i produkcji innowacji online. Analizuje trendy, tłumaczy innowacje i pomaga zrozumieć przyszłość, pozwalając organizacjom przygotować się na zmiany i być zawsze krok przed innymi. Wierzy, że nie ma jednej przyszłości, a trendy są jednym z narzędzi pracy z jej możliwymi wersjami.

Praca w kulturze dla wielu osób wiąże się z dużym zaangażowaniem, nieuregulowanym czasem wykonania zadań – pracujemy bardzo intensywnie, bez stawiania granic i zadbania o swój dobrostan. Często w momentach związanych z przepracowaniem brakuje wsparcia, bo niewiele instytucji ma zbudowane profesjonalne programy z tego zakresu.

A przecież regenerację trzeba zacząć od siebie! Podczas prezentacji poznasz badania i doświadczenia zgromadzone w ramach pracy nad innowacją społeczną Balanser, która wspiera w walce z wypaleniem zawodowym grupy odbiorców najczęściej pozbawione profesjonalnej pomocy w tym zakresie, m.in. pracowników NGO i instytucji kultury.

Prowadzący postarają się zmotywować nas do zadbania o siebie i przekonać, że możemy pracować zgodnie z własnymi wartościami, w poczuciu sensu i z przyjemnością, bez nadużywania swoich życiowych sił.

Agata Wittchen-Barełkowska – prezes zarządu NU Foundation, menedżer kultury, autor strategii z obszaru kultury i komunikacji, doktor nauk humanistycznych, badacz i wykładowca. Od piętnastu lat zajmuje się komunikacją, produkcją i promocją kultury. Współautorka innowacji społecznej Balanser, powstałej w 2018 roku w ramach programu Po-po-jutrze: Centrum Inkubowania Innowacji Społecznych. Współpracuje z Uniwersytetem im. Adama Mickiewicza w ramach studiów podyplomowych poświęconych koncepcji audience development oraz z Wyższą Szkołą Umiejętności Społecznych w Poznaniu. Redaktor magazynu „Connecting Audiences Polska”. Pracuje również jako trener biznesu (Szkoła Trenerów Biznesu Akademii Leona Koźmińskiego w Warszawie) w zakresie komunikacji, wystąpień publicznych i budowania organizacji opartych na wartościach.

Mikołaj Maciejewski – wiceprezes zarządu NU Foundation, kulturoznawca, koordynator i producent wydarzeń artystycznych, współautor innowacji społecznej Balanser. Przez kilkanaście lat związany z fundacją poznańskiego festiwalu Malta. Od stycznia 2012 do lutego 2019 roku pracował w Art Stations Foundation by Grażyna Kulczyk, na stanowisku głównego producenta i koordynatora programu Stary Browar Nowy Taniec, Mikołaj jest . Od kilku lat fascynuje go tematyka związana z rozwojem publiczności. W 2015 roku otrzymał stypendium Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Jego efektem było stworzenie podręcznika dobrych praktyk z zakresu audience development.

Projektowa filozofia organizacji opanowała niemal każdą branżę, w tym także organizacje pozarządowe, administrację i instytucje kultury. Co więcej, od kilku lat obserwujemy przenoszenie metodyki stosowanej w branży IT do świata kultury i organizacji pozarządowych. Dzieje się tak nie bez powodu, co dobitnie pokazał nam czas pandemii. Przestrzenią kultury jest aktualnie medialna i cyfrowa rzeczywistość! Obecnie nowe formy pracy i współpracy przenikają do kultury, gdzie z powodzeniem sprawdzają się w praktyce.

Ale czy przypadkiem nie jest tak, że zespoły w instytucjach kultury często działają już zwinnie, tylko o tym nie wiedzą? Jakie są możliwości ale i ograniczenia dla zwinnych sposobów organizacji pracy? W trakcie prezentacji zastanowimy się czy i w jaki sposób wykorzystać zwinne metodyki zarządzania w pracy w kulturze.

Dominik Pokornowski – od 13 lat zajmuje się komunikacją Public Relations i zarządzaniem projektami projektami, a od 11 lat szkoleniami i doradztwem w komunikacji online. Przez kilka lat kierował PR-em i marketingiem w Centrum Sztuki Współczesnej w Toruniu. Współpracuje z instytucjami kultury, przemysłami kreatywnymi i IT. Absolwent Filozofii na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika, ukończył studia podyplomowe z zakresu Public Relations oraz Zarządzania Projektami.

Jak nasze myślenie o rzeczywistości może nam pomagać albo przeszkadzać w byciu skutecznym i w odbijaniu się (lub wręcz wybijaniu) w czasach kryzysu? Krótka prezentacja o rezyliencji, rozumianej jako elastyczność w myśleniu oraz gotowość żeby być uważnym na to co myślimy, gdzie kierujemy uwagę. Rezyliencja jest zasobem, a więc mowa będzie też o tym jak ją ćwiczyć i budować aby się nie wyczerpała, a także jak być kreatywnym w porzucaniu tego, co nam nie służy i świadomym decydowaniu o tym, w co inwestujemy energię. 

Dominika Ramotowska – psychoterapeuta, trener, człowiek ciągle zafascynowany innymi ludzmi oraz tym jak organizują się w grupy i w grupach.

Prezentacja wyłoniona w ramach naboru dotyczyć będzie zagadnień związanych z obszarem wypalenia aktywistycznego osób zaangażowanych w pracę społeczną w Polsce. Lena opowie o czynnikach społeczno-kulturowych, systemowych i ekonomicznych wpływających na pojawianie się kryzysów i przeciążeń psycho-fizycznych oraz skutków tych przeciążeń.

Prezentacja wyłoniona w ramach naboru dotyczyć będzie metody grupowego podejmowania decyzji nazywanej uzgodnieniami systemowymi („systemic consensing”), która opiera się na testowaniu propozycji przez sprzeciw. Jest to alternatywa dla wielu metod podejmowania decyzji w zespole projektowym i stanowi interesującą propozycję dla liderów i liderek procesów w branży kultury.

Podczas rozmowy zastanowimy się w jakiej kondycji znajdują się obecnie kadry kultury: czy istnieje raczej tendencja do reform, odzyskiwania sił po niezwykle wymagającym okresie oraz szeroko rozumianej regeneracji czy raczej do redukcji, kompresji, ograniczania działań i faktycznej regresji?

Rozmowa pewnie jednoznacznie tego nie przesądzi, ale być może stanie się przyczynkiem do dyskusji o ogólnej kondycji sektora kultury, o osobistych doświadczeniach i obserwacjach zaproszonych gości, ale także o problemach i wyzwaniach – z którymi zwłaszcza w dobie pandemii – przyszło nam się mierzyć.

Po prawie dwóch latach funkcjonowania w nowej rzeczywistości, wszystko ulega rozregulowaniu i przewartościowaniu. Nie warto jednak uparcie trzymać się stwierdzenia, że jest tylko trudniej, a więc i gorzej. Jak twierdzi Rebecca Solnit zawsze warto szukać nadziei w mroku, a kryzys często wydobywa z nas to, co najlepsze. Wspólnie poszukamy zatem nowego sensu dla funkcjonowania sektora kultury… i rzeczonej nadziei.

Maciej Bujko – dyrektor BWA Wrocław Galerii Sztuki Współczesnej. Założyciel Fundacji TIFF Collective oraz pomysłodawca TIFF Festival, który współtworzył w charakterze dyrektora programowego od 2010 do 2019 roku. Ukończył Państwową Wyższą Szkołę Filmową, Telewizyjną i Teatralną im. Leona Schillera w Łodzi w 2013 roku oraz Instytut Twórczej Fotografii w Opavie w 2015 roku. W 2019 roku obronił doktorat na PWSFTviT. Od 2005 roku angażował się także w działalność innych organizacji pozarządowych, jak np. Stowarzyszenie Lokalnych Ośrodków Twórczych czy Stowarzyszenie Żółty Parasol. W latach 2014-2015 wykładał w Państwowej Wyższej Szkole Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej im. Leona Schillera w Łodzi, w latach 2019-2020 na Uniwersytecie Wrocławskim. Jako kurator pracował przy wszystkich edycjach TIFF Festival. Był także jednym z liderów inicjatywy Polish Paradise – platformy promującej polską fotografię za granicą. W latach 2019-2021 brał również aktywny udział w tworzeniu i działaniu Grupy Roboczej Sympozjum Wrocław 70/20. 

Monika Serafin – uśmiechnięta współtwórczyni konferencji „Marketing w Kulturze”, przez lata związana z Instytutem Kultury Miejskiej w Gdańsku, gdzie odpowiadała za strategię komunikacji instytucji i promocję online. Zainteresowana Employer Brandingiem i współczesnym marketingiem internetowym. Lokalna przewodniczka po galerii murali na Zaspie, jednej z dzielnic Gdańska. 

Ewa Surowiec – menedżerka pracy artystycznej, kuratorka i producentka wydarzeń z zakresu sztuk wizualnych, muzyki, teatru i filmu. Ma ponad dziesięcioletnie doświadczenie w pracy ze środowiskami twórców polskich i zagranicznych. Z zamiłowania, a obecnie również zawodowo, zajmuje się wolontariatem akcyjnym. Zaangażowana społecznie, ma na koncie kilka wyróżnionych projektów społeczno-artystycznych dedykowanych rzemieślnictwu i lokalnej społeczności. Twórczyni projektu – na który składa się blog i podcast „Kultura wypalenia” poświęconemu analizie zjawiska wypalenia zawodowego wśród pracowników instytucji kultury. Fanka Joanny Newsom, wydawnictwa Tajfuny i roślin doniczkowych, które powoli przestają mieścić się w jej mieszkaniu.

Projekt badawczy „Badania kryzysu i zmian w kulturze w czasie pandemii COVID-19, czyli kondycja kultury miejskiej w Gdańsku, Krakowie, Lublinie, Łodzi, Szczecinie, Warszawie i Wrocławiu, na przestrzeni lat 2020-2021” zainicjowany przez Koalicję Miast ma na celu uchwycenie skutków pandemii Covid-19 w sektorze kultury, a co za tym idzie zebranie informacji, które wesprą proces budowania rezyliencji sektora na podobne kryzysy w przyszłości.

Za koncepcją badania stoją akademicy z uczelni gdańskiej, poznańskiej i warszawskiej, zaś realizację powierzono poznańskiej firmie badawczej Public Profits. Dotychczas zrealizowano dwie z trzech fal badawczych uwzględniających perspektywę organizatorów oraz pracowników instytucji kultury z siedmiu miast biorących udział w badaniu. Na podstawie uzyskanych danych zespół ekspertów opracował wskaźniki ukazujące różne strategie radzenia sobie przez podmioty sfery kultury z sytuacją (po)pandemiczną. Czy są to strategie elastyczności adaptacyjnej, orientacji na (prze)trwanie/kontynuację, a może kolektywne versus indywidulane? Jaką taktykę obrały instytucje kultury? O tym posłuchamy podczas wystąpienia Anny Zakrzewskiej i Rafała Drozdowskiego. 

prof. zw. dr hab. Rafał Drozdowski – w latach 2003-2019 kierownik Zakładu Socjologii Życia Codziennego w Instytucie Socjologii Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Obecnie członek Zakładu Teorii i Badań Praktyk Społecznych. W latach 2008-2016 dyrektor Instytutu Socjologii UAM. Od roku 2011 członek Rady Nadzorującej Uczelnianego Centrum Innowacji i Transferu Technologii UAM (UCITT), jest członkiem zespołu ds. programu „Diamentowy Grant” oraz Komitetu Socjologicznego PAN (obecnie zastępca przewodniczącego, członek prezydium). Prezes Zarządu firmy badawczej Public Profits, specjalista w zakresie jakościowych i ilościowych badań rynkowych, społecznych i wspomagania procedur decyzyjnych. Konsultant zarządów prywatnych przedsiębiorstw i instytucji publicznych.

Anna Zakrzewska – absolwentka studiów socjologicznych na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Z firmą Public Profits związana jest od 2001 roku, gdzie pełniła funkcję Asystenta kierownika projektu, poprzez pełnienie roli Kierownika Projektu (2003), aż do objęcia stanowiska Dyrektora ds. Badań (2007). Oprócz organizowania i nadzorowania pracy zespołu, realizuje projekty w obszarze badań społecznych i marketingowych, jest autorką metodologii badań jakościowych oraz ilościowych, narzędzi, analiz i raportów badawczych. Specjalizuje się w badaniach społecznych realizowanych we współpracy z instytucjami publicznymi.

W czasie trwającej od półtora roku pandemii, zaraz po służbie zdrowia, to edukacja przeszła najcięższą próbę. Odbiło się to na zdrowiu i samopoczuciu uczniów i uczennic, pracowniczek i pracowników oświaty i opiekunów, ale również pracodawców i współpracowników. W pewnym stopniu niemalże wszyscy byliśmy zaangażowani w edukację. Centrum Cyfrowe w tym czasie przeprowadziło badania wśród polskich i zagranicznych nauczycieli i nauczycielek, chcąc dowiedzieć się, z jakich materiałów i narzędzi korzystali, co było dla nich największym wyzwaniem, co ułatwiało im pracę?

Czy edukacja zdalna jest zawsze przekleństwem? Jak wpłynęła na nasze nawyki i ile zostanie z niej z nami na dłużej? Na ile rodzicie mogą/powinni angażować się w edukację swoich dzieci, a gdzie zostawić przestrzeń profesjonalistom? Czy w czasie pandemii udało się nadrobić braki w kompetencjach cyfrowych? A może w ogóle ich nie było? Skąd nauczyciele i naczycielki otrzymują wsparcie i czerpią wiedzę? Warto się zastanowić jakie kroki można podjąć, aby te półtora roku było trudnym, ale ważnym doświadczeniem, z którego wszyscy się czegoś nauczymy!

Magdalena Biernat – Dyrektorka Centrum Cyfrowego. Socjolożka, absolwentka Uniwersytetu Warszawskiego i L’Université libre de Bruxelles. Członkini Komitetu Sterującego projektu Otwarta Zachęta. Koordynatorka biblioteki internetowej Wolne Lektury (2010 – 2015). Inicjatorka Copy Campu – konferencji poświęconej społecznym i ekonomicznym aspektom praw autorskich. Pomysłodawczyni kursu „Własność intelektualna dla uczelni”. Entuzjastka domeny publicznej, wolnej kultury oraz wolnego i otwartego oprogramowania.

Aleksandra Czetwertyńska –  Z wykształcenia polonistka, zawodowo od lat związana z edukacją i środowiskiem NGO. Koordynowała m. in. projekty edukacji filmowej (Filmoteka Szkolna. Akcja!), czytelniczej (Miłosz OdNowa), kulturalnej (Sztuka Zaangażowania). W Centrum kieruje zespołem Otwartej Edukacji i prowadzi Spółdzielnię Otwartej Edukacji „SpołEd”, która zajmuje się zachęcaniem do otwartości szkół i bibliotek. Prowadzi warsztaty i szkolenia z tworzenia otwartych zasobów i wykorzystania nowoczesnych technologii w szkole. Członkini Prezydium Koalicji Otwartej Edukacji. Absolwentka Wydziału Polonistyki na Uniwersytecie Warszawskim.

Drugi dzień konferencji rozpoczniemy wykładem związanej z Extinction Rebellion Polska aktywistki Jadwigi Klaty. Instytucje i organizacje pozarządowe mogą (i powinny!) wspierać ruchy eko-aktywistyczne w ramach prowadzonej przez siebie działalności kulturalnej – w ramach wystąpienia Jadwigi dowiemy się m.in. o tym w jaki sposób podmioty w naszym sektorze mogą stworzyć przestrzeń do działania dla młodych aktywistek i aktywistów, a także posłuchamy o tym jak nie stracić nadziei w kontekście katastrofy klimatycznej (podpowiadamy: działając!).

Jadwiga Klata – aktywistka klimatyczna. Związana z Extinction Rebellion w Polsce i międzynarodowo. Entuzjastka i propagatorka nieposłuszeństwa obywatelskiego i akcji bezpośrednich. W 2020 roku rezygnowała ze studiów na rzecz działalności społecznej i aktywistycznej.

Podczas prezentacji, która wyłoniona została w ramach naboru posłuchamy o działaniach Muzeum Emigracji w Gdyni w zakresie wprowadzania neutralnych środowiskowo praktyk instytucjonalnych i programu samej instytucji. Case study Muzeum pozwoli nam spojrzeń na nasze własne próby ekologizacji instytucji w zupełnie nowy sposób.dotyczyć będzie metody grupowego podejmowania decyzji nazywanej uzgodnieniami systemowymi („systemic consensing”), która opiera się na testowaniu propozycji przez sprzeciw. Jest to alternatywa dla wielu metod podejmowania decyzji w zespole projektowym i stanowi interesującą propozycję dla liderów i liderek procesów w branży kultury.

W 2019 roku na festiwalu Mozfest Kara Carrell zaprezentowała An ofrenda to tech ghosts. Ofrenda to meksykańska tradycja, podczas której w Dio De Los Muertos ofiaruje się dary zmarłym. Podczas sesji można było m.in. złożyć hołd nieistniejącym już platformom, takim jak vine, Google Reader czy MySpace. 

W cyfrowym świecie nasze wspomnienia i emocje są często zakładnikami platform – znikają wraz z nimi, ale również pozostają w Internecie niezależnie od nas samych. Kto z nas nie ma gdzieś w sieci zapomnianego konta, często ze swoim dziś już żenującym zdjęciem sprzed dekady? 

Ucieczka od wielkich cyfrowych korporacji wiąże się z kolei z wyzwaniami związanym z utrzymywaniem działań mimo szybko zmieniającej się cyfrowej infrastruktury. Niezależne projekty mają krótkie życie, a ich finansowanie często nie zakłada serwisowania przez lata. Z kolei organizacje takie, jak wspominana Mozilla szukają rozwiązań, które pozwolą wrócić do zatraconych w Dolinie Krzemowej ideałów otwartej, współdzielonej, oddolnej sieci. Jak przekuć utopijne wizje na realne praktyki? 

Wychodząc od idei otwartości i decentralizacji, kuratorka Anna Desponds zaprezentuje praktyki artystyczne i instytucjonalne związane z życiem po życiu projektów online. Wspólnie oddamy sie refleksji nad śladami, odłamami i odpadkami naszych cyfrowych żywotów, i nad materialnością tego, co z pozoru niewidoczne. 

Anna Desponds – kuratorka. Od ponad dziesięciu lat projektuje i organizuje międzynarodowe wydarzenia, które gromadzą twórców i pasjonatów mediów audiowizualnych i cyfrowych. Konsultuje i tworzy strategie polskich i zagranicznych instytucji związane z projektami interaktywnymi. Na festiwalu Digital Cultures odpowiada za program związany z cyfrowym opowiadaniem i immersyjnymi mediami.

W magazynie dwutygodnik.com współprowadzi podkast „Odbiornik” poświęcony sztuce, technologii i sztuce życia z technologią. Jest jedną z założycielek Fundacji Pełne Zanurzenie i organizatorek sieci StoryCode Warsaw – polskiego oddziału międzynarodowej społeczności skupiającej twórców nowych narracji w ponad 20 miastach na świecie. Jako dziecko chciała zostać antropolożką i jej się udało. Pracuje w agencji konsultacyjnej THE CATALYSTS w Berlinie, w Sokołowsku i w Warszawie.

Nam, Ziemianom, tyka zegar odliczający minuty do momentu, w którym zmiany klimatu zajdą tak daleko, że zaważą na losach całej ludzkości. Kto powinien coś z tym zrobić? Jak mówić o tym problemie, żeby nadać tempa i wagi klimatycznej narracji i jaką rolę odegrać może sektor kultury, bo wesprzeć walkę z katastrofą? Do wspólnego poszukania odpowiedzi na palące pytania o relację świata kultury i sztuki z katastrofą klimatyczną zapraszają Marta Marczuk i Mateusz Galica, twórcy butiku zielonych transformacji Lata Dwudzieste, współautorzy cyklu badawczego „Ziemianie atakują!”. 

Mateusz Galica – partner Zarządzający w agencji zielonych transformacji Lata Dwudzieste. Pomysłodawca i lider wielkiego projektu „Ziemianie atakują” w Kantar Polska. Do 2020 Creative House Director i członek zarządu w Kantar Polska oraz Prezes Polskiego Towarzystwa Badaczy Rynku i Opinii. Członek programu Balticlead Uniwersytetu Sztokholmskiego dla liderów zmian i transformacji biznesu w obszarze człowiek-Ziemia. Członek Rady Programowej Polskiego Prawa Klimatycznego przy Client Earth. Współautor raportu „Edukacja klimatyczna w Polsce” wydanego w 2021 przez UN Global Compact.

Marta Marczuk – partnerka w agencji zielonych transformacji Lata Dwudzieste. Do 2020 r. Creative Idea Designer w Kantar Polska. Członkini zespołu projektu badawczo-komunikacyjnego „Ziemianie atakują!”. Uczestniczka programu Balticlead Uniwersytetu Sztokholmskiego dla liderów zmian i transformacji biznesu w obszarze człowiek-Ziemia. Współautorka raportu „Zielona koalicja” dla European Climate Foundation, wskazującego kierunki zielonych transformacji w firmach w Polsce.

Na przestrzeni ostatnich kilkunastu miesięcy temat ekologizacji sektora kultury pociągnął za sobą rzeszę instytucji, organizacji, grup nieformalnych i osób działających indywidualnie. W większości przypadków zastanawiamy się jak stworzyć im narzędzia i rozwiązania systemowe, które pozwolą zieloną zmianę zaprojektować, sfinansować, wdrożyć i ewaluować. Czas jednak zmienić perspektywę i o ekologii kultury opowiedzieć z perspektywy organizatorów kultury miejskiej. O tym jak budować współpracę z urzędem oraz o tym jak przebiegał proces wprowadzania zmian proekologicznych w procedurach obowiązujących w Biurze Kultury Miasta Stołecznego Warszawa (i inspiracjach do zielonej zmiany) opowie Magdalena Klepczarek.

Magdalena Klepczarek – pracowniczka samorządowa od 2006 roku, obecnie pracuje w Biurze Kultury Urzędu Miasta Stołecznego Warszawy jako naczelniczka wydziału. Pedagożka, animatorka, a wolnym czasie improwizatorka. Członkini kolektywu „Kultura dla Klimatu”.

Podczas prezentacji, która wyłoniona została w ramach naboru posłuchamy o wynikach projektu naukowego „W stronę proekologicznych rozwiązań w zarządzaniu projektami kulturalnymi. Wiedza ukryta w planowaniu strategii na przyszłość”, który prowadząca zrealizowała w ramach mini-grantu przyznanego przez Uniwersytet Jagielloński.

Regeneracja to pojęcie, które można rozumieć na wiele różnych sposobów. Wywodzące się z łacińskiego „odnowienia” nawiązuje do restartu, odbudowy i przywrócenia systemu, który uległ degeneracji. W kontekście ekologii mówi się o regeneracji ekosystemu, która odbywa się przy pomocy jego własnych zasobów – nasion, zarodników, jaj. Dla nas – przedstawicieli i przedstawicielek sektorów kreatywnych – jest to też etap kryzysu, na którym otrząsnęliśmy się z bezsilności, apatii i zmęczenia, by nadać naszym działaniom nowy sens. 

Kultura i sztuka mają właściwości regeneracyjne i to właśnie dlatego się nimi zajmujemy. W czasach globalnych kryzysów, nierówności i zagrożeń związanych z katastrofą klimatyczną warto jednak zadać sobie pytanie jak właściwości te możemy wzmocnić. Gdzie szukać sojuszników, jak tworzyć synergię pomiędzy jakże różnymi od siebie obszarami działania, a przede wszystkim jak na nowe sposoby myślenia otwierać struktury, w których funkcjonujemy zawodowo?

Podczas prowadzonej przez Krzysztofa Bielaszkę (Strefa Kultury Wrocław, Fundacja Ładne Historie) dyskusji odpowiedzi na powyższe pytania poszukamy w rozmowie z Joanną Rajkowską, Anną Desogus i Michałem Piernikowskim.

Anna Desogus – prowadzi firmę szkoleniowo-doradczą Circular Together. Moderatorka warsztatów z zakresu gospodarki o obiegu zamkniętym, zero waste i zmian klimatu. Reprezentuje w Polsce norweski start-up Packoorang oferujący wielorazowe opakowania wysyłkowe. Organizatorka Circular Economy Club Tricity. W 2020 r. zakwalifikowała się do programu From Linear to Circular, po którego ukończeniu otrzymała tytuł Ellen MacArthur Foundation Circular Economy Pioneer 2021. Należy do grona ekspertów tegorocznej edycji programu Climate Leadership prowadzonego przez Centrum UNEP-Grid Warszawa.

Michał Piernikowski – Dyrektor Łódź Design Festival. Entuzjasta działań miejskich i projektowania. Inicjator i współorganizator wielu projektów związanych z przemysłami kreatywnymi, m.in.: Festiwalu Reklamy Ad Days, Konferencji Przemysły Kreatywne, Art_Inkubatora czy Fotofestiwalu. Współzałożyciel Łódź Art Center, członek zespołu realizującego w Łodzi działania popularyzujące szeroko rozumiany dizajn.

Joanna Rajkowska – artystka wizualna, mieszka i pracuje w Warszawie i Londynie. Rajkowska jest artystką wszechstronną, jednak jej najbardziej znane prace to projekty publiczne. Aby je zbudować, wykorzystuje realnie istniejące miejsca, energie, organizmy i materiały. Używa przy tym elementów tak różnorodnych jak rośliny, budynki, obiekty znalezione, wodę, dym czy dźwięk. Wynikiem jej pracy są zarówno osie urbanistyczne i projekty architektoniczne, geologiczne fantazje, odkrywki archeologiczne, a także rzeźby podwodne. Większość jej projektów powstaje, żyje i starzeje się w otwartej przestrzeni, dlatego ich materia to nie tylko materia wszelkich bytów, organicznych i nieorganicznych, wchodzących w ich skład, ale również ich skomplikowane relacje. W ramach projektów publicznych, jak i poza nimi, Rajkowska produkuje filmy, fotografie i modele.

Kryzys związany z pandemią jeszcze bardziej wyeksponował trudności, z jakimi boryka się nasz sektor – m.in. brak odpowiednich funduszy na organizację i realizację poszczególnych projektów, nieadekwatne do realiów rynku płace kadr kultury, brak narzędzi i kompetencji niezbędnych do prowadzenia działań online oraz brak rozwiązań systemowych, które ułatwią podmiotom kulturotwórczym działanie w kryzysie. W ramach badania zrealizowanego przez Katowice Miasto Ogrodów, Warsztaty Kultury w Lublinie i Strefę Kultury Wrocław zdiagnozowaliśmy wpływ pandemii i postępującej recesji na funkcjonowanie sektora kultury w wybranych miastach wojewódzkich – Katowicach, Lublinie i Wrocławiu.

Małgorzata Klimkowska – socjolożka, absolwentka Wydziału Filozofii i Socjologii UMCS w Lublinie, niezależna badaczka. Badawczo zainteresowana obszarami związanymi z socjologią kultury, socjologią miasta oraz zastosowaniem i rozwojem metodologii badań jakościowych. Członek niezależnego zespołu badawczego, zajmującego się interdyscyplinarnymi badaniami nad różnorodnymi zjawiskami związanymi z fesiwalem Noc Kultury w Lublinie oraz jego wpływem na miasto. Prowadzi badania stosowane współpracując z instytucjami kultury, organizacjami trzeciego sektora, jednostkami administracji samorządowej. 

Oskar Adamus – pracownik instytucji Katowice Miasto Ogrodów, organizator wydarzeń kulturalnych. Kieruje projektem Medialab Katowice, autor badania miejskich domów kultury w Katowicach i współautor badania Kultura (w) danych (www.dataforculture.eu). Absolwent Uniwersytetu Jagiellońskiego na kierunku zarządzanie kulturą.

Łukasz Dziuba – socjolog i badacz w Instytucie Myśli Polskiej im. Wojciecha Korfantego. Koordynator merytoryczny i aktywny członek zespołów projektów badawczych. Badacz w ogólnopolskim programie „Bardzo Młoda Kultura” stymulującym współpracę animatorów kultury i nauczycieli w projektach edukacji kulturowej. Współtwórca koncepcji, realizator i ewaluator etapów diagnozy w projektach ogólnopolskiego programu „Dom Kultury+ Inicjatywy Lokalne”, który wspiera domy, ośrodki i centra kultury w diagnozie i współpracy ze społecznościami lokalnymi. 

Na początku 2020 roku w ramach programu Praktycy Kultury ogłosiliśmy konkurs badawczy, którego celem było poznanie, analiza i diagnoza wrocławskiego sektora kultury i – co za tym idzie – rozszerzenie dotychczasowego zasobu wiedzy na jego temat. Moment ogłoszenia wyników i przejścia do pracy projektowej zbiegł się w czasie z wybuchem pandemii, co oczywiście wpłynęło na metodologię i zakres projektu badawczego, który zaproponowała grupa wrocławskich studentów – Martyna Picheta, Daria Łabaj, Mania Dąbrowska i Rafał Hydzik. Pierwsze tygodnie pandemii sprawiły, że wyłoniło się kolejne pole działania w kulturze – instytucje musiały przenieść swoje działania do Internetu, korzystając z niego w trochę inny niż do tej pory sposób.

Sieć stała się swego rodzaju domem kultury – przestrzenią prezentacji działań artystycznych, edukacyjnych, literackich i animacyjnych. Dla części instytucji proces zmiany był niełatwy, zarówno pod względem przygotowania i dystrybucji ich oferty w środowisku online, jak i w obszarze organizacyjno-komunikacyjnym. Dziś, z perspektywy doświadczeń kilkunastu miesięcy funkcjonowania kultury w warunkach pandemii, warto wrócić do pierwszych jej tygodni i przyjrzeć się bliżej ośmiu wrocławskim instytucjom kultury, które w zeszłym roku stawiały pierwsze kroki w obszarze cyfryzacji naszego sektora i testowały zupełnie nowe narzędzia i formuły pracy online.

Mania Dąbrowska – przez ostatnie lata zaangażowana w działalność organizacji związanych z kulturą i edukacją, takich jak Koło Naukowe briefly. czy Stowarzyszenie Studenckie WIGGOR. Praca przy realizacji projektów merytorycznych i organizacji wydarzeń nauczyła ją nie tylko zarządzania czasem i zasobami, ale przede wszystkim pracy z ludźmi i czerpania z wiedzy oraz doświadczenia innych. Nieustannie szuka okazji do rozwoju osobistego i zawodowego; głęboko wierzy, że z każdej sytuacji można wyciągnąć cenne wnioski. Stale pochłonięta jakimś zadaniem, w każdą inicjatywę angażuje się w stu procentach.

Rafał Hydzik – przed wybuchem pandemii trudnił się dziennikarstwem sportowym, pisząc m.in. dla Gazety Wrocławskiej. Później został przy pracy ze słowem pisanym, przeskakując jednak do branży marketingowej. Zbierał również doświadczenie jako specjalista ds. Content Marketingu we wrocławskiej firmie HeroDOT. Aktualnie kontynuuje edukację na kierunku komunikacja wizerunkowa w Instytucie Dziennikarstwa i Komunikacji Społecznej Uniwersytetu Wrocławskiego. Swojej ciekawości świata daje upust działając w Kole Naukowym briefly., którego jest założycielem i wiceprzewodniczącym.

Daria Łabaj – pasję do dobrego designu, wnikliwego researchu i projektowania użytecznych produktów realizuje jako Junior UX Specialist w agencji kreatywnej 25wat. Rozwój umiejętności umożliwiają jej studia Komunikacji Wizerunkowej na Uniwersytecie Wrocławskim oraz działalność w stowarzyszeniu CodersCrew jako UX designer. Prywatnie miłośniczka kinematografii, innowacji technologicznych, które przyszłościowo pozwolą żyć zgodnie z naturą oraz fanka slow food. Dążenie do zrozumienia potrzeb drugiej osoby pozwala jej wniknąć w istotę problemu i znaleźć adekwatne rozwiązanie.

Martyna Picheta – działaczka, animatorka kultury, studentka Komunikacji Wizerunkowej na specjalności Branding. Badaczka w projektach organizowanych przez PTBRIO – m.in. Kongres Badaczy 2020, czy Trend Week 2020. Laureatka zeszłorocznej edycji konkursu „Zbadaj.to”. Organizatorka cyklu wydarzeń o nazwie KONCEPTY. Odkąd pamięta współpracuje z różnymi instytucjami kultury – te liczne współprace przerodziły się chwilę później w udział przy organizacji festiwalu WROsound. Praca przy eventach od zawsze daje jej dużo frajdy.